БАШТЫ КӨТӨР, МАНАС БАБАМ ДУХУ БАР!

Баткен тарап алоолонуп от жанат,

Баатыр элбиз, Мекен коргоп кан тамат.

Ар-намыс бар, жерибизди бербейбиз, —

Душмандардан өч алабыз талкалап…

Башты көтөр, Манас бабам духу бар,

Эркиндиктин желбиреген туусу бар.

Башкалардын ичи күйүп жетпеген, —

Мөңгүлөрдөн агып турган суусу бар.

Кимиң барсың Мекениңди сүйбөгөн,

Манас духун алга алып жүрбөгөн.

Дүнүйөдө эч бир жерде өспөгөн, —

Баткеним бар Айгүл гүлү гүлдөгөн.

Жемиш багы мөмөлөрү түрлөнгөн,

Молчулуктун ырыскысы көрүнгөн.

Досчулукка, ынтымакка шек койгон, –

Кимиң барсың эки жакка бөлүнгөн.

Капысынан ок жаадырып атышты,

Ата-энелер, балдар боздоп калышты.

Тынч элибиз, тынчтык сүйгөн элибиз, —

Эмне кылат, тоону көздөй качышты…

Үрөй учуп, үйлөр нечен кыйраган,

Бешиктеги бала жүрөт ыйлаган.

Келиндер бар “эртең төрөйм” дегендер, –

Ичиндеги эмбрионду кыйбаган.

Аксакалдар жүрөгүнө дем жетпейт,

Энелердин көздөрүнөн жаш кетпейт.

Кулагыма ызы-чуулар угулат, —

Туруп калса бир мүнөткө аны эстей.

Жоокер чыкты душмандарга тайманбай,

Чолпонбайдай төшүн тосуп, кайрылбай.

Жоокер чыкты граната байланып, –

Дүйшөнкулдай танкка каршы жаңылбай.

Душманым сен, согуш азап билесиң,

Согуш ачып жүрөктөрдү тилесиң.

Толгонайды – Айтматовду окусаң, –

Аз да болсо акылыңа кирерсиң.

Элиң да бар Айтматовду сыйлаган,

Акындарың ырга салып ырдаган.

А сен болсо өз элиңе сыйбаган, –

Кайдан чыктың маңкурт болуп чырдаган.

Кылымдардан Манас духу сынбаган,

Эпос болуп миллион сап сыйбаган.

Кыргыз жерин, кыргыз элин коргогон, –

Ар-намыс бар көкүрөктү чыңдаган.

Жолотпойбуз жергебизге чет элди,

Эгемендик, Эркиндикке кез келди.

Урматтайбыз, ардактайбыз, сыйлайбыз, –

Өз жанынан бийик көргөн Мекенди.

Ичибизден ирибейли, бөлбөйлү,

Жаман адат, тышкы таасир – көнбөйлү.

Байыркы эл сактап келген нарк-насил, –

Үрөөн себип, өркүндөйлү, өсөлү.

Кылымдарда кылыч кармап биз келдик,

Кармаштарда жеңилбедик, биз жеңдик.

Ошентсе да Манас бабам өңдөнүп, –

Жан дүйнөбүз айкөл, терең, бир кеңдик…

Баатырлар бар – Чубак, Сыргак, Алмамбет,

Эр Табылды, Жаныш, Байыш, Курманбек.

Бүгүнкүлөр улап келет насаатты, –

Ошол үчүн өлкөбүз бек, улут бек.

Кошой ата, Бакай ата – башкалар,

Сиңип кеткен жан дүйнөгө баталар.

Саякбайдай “Манас” айтса күпүлдөп, –

Атын укса, ар бир душман жазганар.

Жоокерлер да баталарды алышкан,

Өлүм карай тике карап барышкан.

Кыргыз жери баарыбызга тең орток, –

Ар бир улут үйлөрүн да салышкан.

Баатырлар бар, өмүрлөрүн кечишкен,

Мекен жерин ата-энедей сезишкен.

Ойлонбостон кол салышкан коңшулар, –

Манас духун кайрый албай безишкен.

Кол салбадык, жоону артка кайтардык,

Душман мизин кайра келбес майтардык.

Жомоктордой улуу эрдик көрсөткөн, –

Жоокерлер бар эпос кылып айтарлык.

Эр жигит бар жоокерлерге кошулган,

Жалгыз башын баталгага коё алган.

Ар-намысы бийик болуп турганда, –

Ата-конуш, ата-журтка коно алган.

Үйгө келип, коломтодо от жагат,

Маанай тартып, шаттык менен күн чыгат.

Кубанычтан, сүйүнүчтөн жар салам, –

Тынчтык орноп ыңаалаган үн чыгат…

Сүйөм Мекен, жалган сөзгө берилбей,

Сенин баркың бизде калат сезилбей.

Кыргызстаным – баарыбыздын Мекени,

Сен бекем тур, түбөлүккө кемибей…

Оо, Мекеним, алыс жүрсөм сагынган,

Ата-энедей бир өзүңө жагынгам.

Дүнүйөдө сендей көрктүү табылбас, –

Ала-Тоону, Ысык-Көлдү тумар кылып тагынган…

Оо, жоокерлер, Манас духун сактаган,

Мекениңдин күткөн парзын актаган.

Силерсиңер келечектин тиреги, –

Мекениң бар “азамат” деп мактаган.

Абдылдажан АКМАТАЛИЕВ

23-сентябрь, 2022-жыл.